आज सकाळी ७ चा अलार्म बंद करून मी पाणी आणायला म्हणून किचन मधे गेले. सिंकजवळ ठेवलेल्या भांडयांच्या टबमधून पेला घ्यायला गेले आणि ईssssss छीssssss करत पळत बाहेर आले. माझा आवाज ऐकून दिवाणखान्यामधे झोपलेल्या दोनही रूममेट्स एकदमच जाग्या झाल्या आणि डोळे चोळत विचारायला लागल्या, ’क्या हुआ?’
जे मी काही क्षणांपूर्वी बघितलं होतं ते बघून माझी छाती अजुनही धडधडत होती त्यामुळे मला त्यांना धडपणे उत्तर पण देता येईना. मी म्हटलं, ’अरे वो सिंक में, वो छीssssss याक्स वो है!’ त्यांना कळेना, ’क्या है??’.
मी म्हटलं, ’छिपकलीssssss’ ते ऐकुन त्या दोघी एकदमच ओरडल्या ’अ‍ॅssssss’ ते ऐकुन बाकी रूम्समधून सगळ्याजणी धावत आल्या. ’क्या हुआ?क्या हुआ?क्या हुआ?’ मी काही बोलणार तेवढ्यात त्या दोघी म्हटल्या, ’सिंक में छिपकली है!’ बाकी सगळ्यांनी पण ईssssss चा सुर छेडला!
आम्ही सगळ्याजणी जरावेळाने शांत होऊन विचार करायला लागलो की आता करायचं तरी काय. ही पाल आता घालवायची कशी!
एकजण म्हटली, ’उसपे पानी डालते हैं.’ लगेच दूसरी म्हटली, ’अरे नहीं नहीं छिपकली पे पानी नहीं डालतें, कुछ और सोचना पडेगा’, आणि नखं खाऊ लागली. तोवर तिसरी म्हटली, ’अरे वो सिक्युरिटी गार्ड को बुलाते हैना’.
मला ती आयडिया ठीक वाटली म्हणून मी लगेच तिला सोबत घेतलं आणि आम्ही दोघीपण अगदी घाईघाईने २५ मजले उतरून अर्थात लिफ्टने खाली आलो. सिक्युरिटी गार्डपाशी गेल्यावर दोघी सोबतच ओरडलो, ’भैय्याsss छिपकलीsss’.
तो बिचारा जस्ट डयुटीवर आला होता, अजुन स्थिरस्थावरही झाला नव्हता आणि आम्ही हाक मारली तसा तो खुर्चीतून उडालाच फुटभर. घाबरून विचारायला लागला, ’क्या हुआ मैडम कहां है छिपकली? कहां है??’ मग मी म्हटलं, ’अरे यहां नही, ऊपर हमारे घरमें किचन के सिंक में गिरी है! आप जल्दी से चलो’. माझं बोलणं ऐकुन तो थोडा रिलॅक्स झाला आणि म्हटला, ’अरे मैडम ये तो हाऊस किपींग वालों का काम है, वो अभी आये नहीं. वो आने के बाद ऊनको भेज देता हूं आपका फ्लैट नंबर बता दीजीये.’ मी आणि रूमी दोघींनी एकमेकांकडे बघितलं आणि वाकडा चेहरा करत फ्लॅट नंबर सांगून वर निघालो.
घरामधे आलो तर बाकी सगळ्याजणी किचनमधे उभ्या होत्या. जाऊन बघितलं तर दिसलं एकीने हातामधे झाडू घेतला होता आणि अंगात आल्यासारखं तो ती झाडू फिरवत होती. मी विचारलं, ’क्या कर रही है ओय?’ ती म्हटली, ’अरे वो झाडू देखके डरेगी और उपर के तरफ भागेगी ना.’
मी तिच्या हातातला झाडू घेतला आणि म्हटलं, ’इससे अच्छा तो वो झाडू उसके थोडा पास रखो वो उसपे चढके उपर आ सकती है.’ हे ऐकून बाकीच्या म्हटल्या, ’हां ये ट्राय करते हैं’. मग मी हातात झाडू घेतला आणि भितभितच त्या पालीच्या जरा जवळ टेकवला. आम्ही सगळ्याजणी श्वास रोखून बघू लागलो पुढे काय होतंय ते. ती पाल काय हलायचं नाव घेईना. मी झाडू थोडा हलवला तशी ती पण हलली आणि अचानक वर यायचा प्रयत्न करू लागली ते बघून मला इतकी भिती वाटली की मी सरळ झाडूच सोडून दिला आणि ओरडत बाजूला झाले. मला भयानक भिती वाटली की ती पाल आता झाडूवरून चढत माझ्या हातावर येते की काय! गॉड कित्ती किळसवाणी दिसत होती ती पाल, याक्स!
मग एकीने शक्कल लढवली की तिथे आपण पेपर टाकू म्हणजे त्या पालीला वरती चढता येईल. तिने पेपर आणून टाकलासुध्दा पण ती पाल ढिम्म हलेना. आता काय करावं हा विचार करत आम्ही बघत होतो तिच्याकडे, सगळीकडे थोडी शांतता झालीये असं वाटून त्या पालीने कागदाकडे मोर्चा वळवला. आम्ही सगळ्याजणी बघू लागलो की, आता ती कशी वर येते पण हाय रे कर्मा! ती पाल नुसतीच त्या कागदावर जाऊन बसली पुढे सरकेचना! नीट बघितल्यावर लक्षात आलं, तो कागद टाईम्स ऑफ इंडियाच्या रविवारच्या गुळगुळीत पुरवणीचा होता मग कसलं कप्पाळ ती पाल त्यावरून चढून वर येणार!
सकाळी उठल्यापासून आज हाच गोंधळ सुरू झाला होता आणि तासभर होऊनही संपत नव्हता. सगळ्यांची चहाची वेळ झालेली म्हणून एकीने चहा करायची तयारी सुरू केली. चहाचं आधण ठेऊन तिने दूध कपामधे काढण्यासाठी कप उचलला आणि पुन्हा एकदा किंकाळी आणि त्यापाठोपाठ काहीतरी फुटल्याचा आवाज झाला!
आम्ही परत सगळ्या धावत किचनमधे, बघतो तर काय जमिनीवर कप फुटलेला दिसत होता आणि बाजूलाच पालीची तुटलेली शेपटी!! मला वाटलं तिने हिम्मत करून पालीवर वार करत ’पाल’वॉर सुरू केली अन त्यात पालीच्या शेपटाचा बळी गेला.
पण तसं काही दिसत नव्हतं कारण पालबाई तर सिंकमधे त्या गुळगुळीत कागदाच्या तुकड्यावर आराम करत होत्या. मग झालं कसं हे म्हणून तिला विचारलं तर ती म्हटली, ’अरे मैने वो कप उठाया दूध डालने के लिये तो कुछ अजीबसा महसूस हुआ हाथ को इसलिये देखा तो वो पूंछ थी छिपकली की छीssssss औरे वो कप मेरे हाथ से गिर गया :( ’.
बिचा-या माझ्या रूमीची अवस्था इतकी वाईट झाली होती की तिला शेवटी आधार देत मी रूममधे आणून बसवलं.
बाकी सगळ्याजणी म्हणायला लागल्या,
’क्या यार ये छिपकली की क्या जरूरत है नेचर में. भगवान ने क्यों बनाया ऐसे भद्देसे प्राणी को.’
’अरे ऐसे नहीं चलता, नेचर के साईकल में वो भी जीव जरूरी है.’
’हां ठीक है लेकीन फिर हमारे घर में क्यों आयी वो, यहां तो जरूरत नहीं थी ना! सारा मूड खराब कर दिया सुबह का, अब ऑफिस जाने का मन हीं नहीं हो रहा :(’.
ऑफिसचं नाव ऐकल्यावर माझ्या लक्षात आलं की अरे हो आपल्याला सुध्दा जायचं आहे ऑफिसला. मग मी अजुनच प्रयत्नपूर्वक विचार करू लागले त्या पालीचा बंदोबस्त करण्याचे आणि दारावरची बेल वाजली. आता ह्या वेळेला कोण आलं म्हणून दार उघडलं तर समोर हाऊस किपींगचा माणूस दिसला. मगासच्या गोंधळामधे आम्ही विसरूनच गेलो होतो की खाली सांगून आलोय म्हणून.
मग काय, मी लगेच त्या माणसासाठी दार उघडलं आणि त्याला किचनमधे घेऊन आले. पाल दाखवली सिंकमधली तसं त्याने तो पेपर उचलायचा प्रयत्न केला पण त्या पालीने परत सिंकमधे उडी मारली. मी अशी वैतागले. त्या पालीला सिंक फारच आवडलं होतं वाटतं आमचं!! पण मग त्या माणसाने हाताने पालीला उचललं आणि प्लास्टीकच्या पिशवीमधे बंद करून घेऊन गेला.हुश्श!!!!!!!
काय बरं वाटलं ती पाल नजरेसमोरून दूर झाल्यावर, गॉड! इतकासा तो जीव पण आम्हां पाच-सहा जणींच्या तोंडचं पाणी पळवलं होतं तिने गेले तीन तास!
हूsह संपला एकदाचा तो ’पाली’चा मॉर्निंग शो असं म्हणत आम्ही सर्वजणी भराभर आवरायला लागलो.
जे मी काही क्षणांपूर्वी बघितलं होतं ते बघून माझी छाती अजुनही धडधडत होती त्यामुळे मला त्यांना धडपणे उत्तर पण देता येईना. मी म्हटलं, ’अरे वो सिंक में, वो छीssssss याक्स वो है!’ त्यांना कळेना, ’क्या है??’.
मी म्हटलं, ’छिपकलीssssss’ ते ऐकुन त्या दोघी एकदमच ओरडल्या ’अ‍ॅssssss’ ते ऐकुन बाकी रूम्समधून सगळ्याजणी धावत आल्या. ’क्या हुआ?क्या हुआ?क्या हुआ?’ मी काही बोलणार तेवढ्यात त्या दोघी म्हटल्या, ’सिंक में छिपकली है!’ बाकी सगळ्यांनी पण ईssssss चा सुर छेडला!
आम्ही सगळ्याजणी जरावेळाने शांत होऊन विचार करायला लागलो की आता करायचं तरी काय. ही पाल आता घालवायची कशी!
एकजण म्हटली, ’उसपे पानी डालते हैं.’ लगेच दूसरी म्हटली, ’अरे नहीं नहीं छिपकली पे पानी नहीं डालतें, कुछ और सोचना पडेगा’, आणि नखं खाऊ लागली. तोवर तिसरी म्हटली, ’अरे वो सिक्युरिटी गार्ड को बुलाते हैना’.
मला ती आयडिया ठीक वाटली म्हणून मी लगेच तिला सोबत घेतलं आणि आम्ही दोघीपण अगदी घाईघाईने २५ मजले उतरून अर्थात लिफ्टने खाली आलो. सिक्युरिटी गार्डपाशी गेल्यावर दोघी सोबतच ओरडलो, ’भैय्याsss छिपकलीsss’.
तो बिचारा जस्ट डयुटीवर आला होता, अजुन स्थिरस्थावरही झाला नव्हता आणि आम्ही हाक मारली तसा तो खुर्चीतून उडालाच फुटभर. घाबरून विचारायला लागला, ’क्या हुआ मैडम कहां है छिपकली? कहां है??’ मग मी म्हटलं, ’अरे यहां नही, ऊपर हमारे घरमें किचन के सिंक में गिरी है! आप जल्दी से चलो’. माझं बोलणं ऐकुन तो थोडा रिलॅक्स झाला आणि म्हटला, ’अरे मैडम ये तो हाऊस किपींग वालों का काम है, वो अभी आये नहीं. वो आने के बाद ऊनको भेज देता हूं आपका फ्लैट नंबर बता दीजीये.’ मी आणि रूमी दोघींनी एकमेकांकडे बघितलं आणि वाकडा चेहरा करत फ्लॅट नंबर सांगून वर निघालो.
घरामधे आलो तर बाकी सगळ्याजणी किचनमधे उभ्या होत्या. जाऊन बघितलं तर दिसलं एकीने हातामधे झाडू घेतला होता आणि अंगात आल्यासारखं तो ती झाडू फिरवत होती. मी विचारलं, ’क्या कर रही है ओय?’ ती म्हटली, ’अरे वो झाडू देखके डरेगी और उपर के तरफ भागेगी ना.’
मी तिच्या हातातला झाडू घेतला आणि म्हटलं, ’इससे अच्छा तो वो झाडू उसके थोडा पास रखो वो उसपे चढके उपर आ सकती है.’ हे ऐकून बाकीच्या म्हटल्या, ’हां ये ट्राय करते हैं’. मग मी हातात झाडू घेतला आणि भितभितच त्या पालीच्या जरा जवळ टेकवला. आम्ही सगळ्याजणी श्वास रोखून बघू लागलो पुढे काय होतंय ते. ती पाल काय हलायचं नाव घेईना. मी झाडू थोडा हलवला तशी ती पण हलली आणि अचानक वर यायचा प्रयत्न करू लागली ते बघून मला इतकी भिती वाटली की मी सरळ झाडूच सोडून दिला आणि ओरडत बाजूला झाले. मला भयानक भिती वाटली की ती पाल आता झाडूवरून चढत माझ्या हातावर येते की काय! गॉड कित्ती किळसवाणी दिसत होती ती पाल, याक्स!
मग एकीने शक्कल लढवली की तिथे आपण पेपर टाकू म्हणजे त्या पालीला वरती चढता येईल. तिने पेपर आणून टाकलासुध्दा पण ती पाल ढिम्म हलेना. आता काय करावं हा विचार करत आम्ही बघत होतो तिच्याकडे, सगळीकडे थोडी शांतता झालीये असं वाटून त्या पालीने कागदाकडे मोर्चा वळवला. आम्ही सगळ्याजणी बघू लागलो की, आता ती कशी वर येते पण हाय रे कर्मा! ती पाल नुसतीच त्या कागदावर जाऊन बसली पुढे सरकेचना! नीट बघितल्यावर लक्षात आलं, तो कागद टाईम्स ऑफ इंडियाच्या रविवारच्या गुळगुळीत पुरवणीचा होता मग कसलं कप्पाळ ती पाल त्यावरून चढून वर येणार!
सकाळी उठल्यापासून आज हाच गोंधळ सुरू झाला होता आणि तासभर होऊनही संपत नव्हता. सगळ्यांची चहाची वेळ झालेली म्हणून एकीने चहा करायची तयारी सुरू केली. चहाचं आधण ठेऊन तिने दूध कपामधे काढण्यासाठी कप उचलला आणि पुन्हा एकदा किंकाळी आणि त्यापाठोपाठ काहीतरी फुटल्याचा आवाज झाला!
आम्ही परत सगळ्या धावत किचनमधे, बघतो तर काय जमिनीवर कप फुटलेला दिसत होता आणि बाजूलाच पालीची तुटलेली शेपटी!! मला वाटलं तिने हिम्मत करून पालीवर वार करत ’पाल’वॉर सुरू केली अन त्यात पालीच्या शेपटाचा बळी गेला.
पण तसं काही दिसत नव्हतं कारण पालबाई तर सिंकमधे त्या गुळगुळीत कागदाच्या तुकड्यावर आराम करत होत्या. मग झालं कसं हे म्हणून तिला विचारलं तर ती म्हटली, ’अरे मैने वो कप उठाया दूध डालने के लिये तो कुछ अजीबसा महसूस हुआ हाथ को इसलिये देखा तो वो पूंछ थी छिपकली की छीssssss औरे वो कप मेरे हाथ से गिर गया :( ’.
बिचा-या माझ्या रूमीची अवस्था इतकी वाईट झाली होती की तिला शेवटी आधार देत मी रूममधे आणून बसवलं.
बाकी सगळ्याजणी म्हणायला लागल्या,
’क्या यार ये छिपकली की क्या जरूरत है नेचर में. भगवान ने क्यों बनाया ऐसे भद्देसे प्राणी को.’
’अरे ऐसे नहीं चलता, नेचर के साईकल में वो भी जीव जरूरी है.’
’हां ठीक है लेकीन फिर हमारे घर में क्यों आयी वो, यहां तो जरूरत नहीं थी ना! सारा मूड खराब कर दिया सुबह का, अब ऑफिस जाने का मन हीं नहीं हो रहा :(’.
ऑफिसचं नाव ऐकल्यावर माझ्या लक्षात आलं की अरे हो आपल्याला सुध्दा जायचं आहे ऑफिसला. मग मी अजुनच प्रयत्नपूर्वक विचार करू लागले त्या पालीचा बंदोबस्त करण्याचे आणि दारावरची बेल वाजली. आता ह्या वेळेला कोण आलं म्हणून दार उघडलं तर समोर हाऊस किपींगचा माणूस दिसला. मगासच्या गोंधळामधे आम्ही विसरूनच गेलो होतो की खाली सांगून आलोय म्हणून.
मग काय, मी लगेच त्या माणसासाठी दार उघडलं आणि त्याला किचनमधे घेऊन आले. पाल दाखवली सिंकमधली तसं त्याने तो पेपर उचलायचा प्रयत्न केला पण त्या पालीने परत सिंकमधे उडी मारली. मी अशी वैतागले. त्या पालीला सिंक फारच आवडलं होतं वाटतं आमचं!! पण मग त्या माणसाने हाताने पालीला उचललं आणि प्लास्टीकच्या पिशवीमधे बंद करून घेऊन गेला.हुश्श!!!!!!!
काय बरं वाटलं ती पाल नजरेसमोरून दूर झाल्यावर, गॉड! इतकासा तो जीव पण आम्हां पाच-सहा जणींच्या तोंडचं पाणी पळवलं होतं तिने गेले तीन तास!
हूsह संपला एकदाचा तो ’पाली’चा मॉर्निंग शो असं म्हणत आम्ही सर्वजणी भराभर आवरायला लागलो.
