माझा आणि स्वयंपाक करण्याचा संबंध तसा आत्ता आत्ता म्हणजे लग्नानंतर आला. सुरूवात अगदीच जुजबी म्हणजे वेगवेगळ्या भाज्या करण्यापासून केली. त्यानंतर भाताचे थोडेफार प्रकार मग पाव भाजी, मिसळ पर्यंत मजल मारली पण पोळी 😳 😳 😳
पोळी करणं म्हणजे अगदी १०/१२वीच्या परिक्षेपेक्षा पण अवघड काम वाटायचं मला 😢
Fast forward to 2019 in UK - मी pure vegitarian असल्यामुळे बाहेर खाण्याचे पर्याय अज्जिबातच नाही तेंव्हा निदान स्वतः साठी तरी कच्ची-पक्की का होईना पोळी लाटायला सुरुवात केली. आॅफिस चालू झालं तसा आमच्या दोघांचा रोजचा भाजी-पोळी डबा बनवणं चालू झालं त्यामुळे अगदी दोन्ही वेळेला पोळी बनविण्याची आणि एकूणच स्वयंपाक करायची सवय व्हायला लागली.
मग आला 'चैत्र पाडवा' आमच्या घरी 'पुरणा-वरणाचा' नैवेद्य!!
बरं आजवर सासूबाईंनी सगळा भार सांभाळलेला त्यामुळे माझ्यावर फक्त पु.पो. वर ताव मारायची जबाबदारी असायची 😜
पण आता यूके मधे कसं करु 😳 😳 😳 😳
आमच्या मातोश्रींना काॅल करुन परिस्थिती 'गंभीर' आहे ची कल्पना दिली आणि!! नेहमीप्रमाणे माझ्या आईने 'अगं सोप्प आहे, मी सांगते तसं कर होईल सगळं व्यवस्थित', असा शाॅल्लिड काॅन्फिडंस दिला मग काय बघायलाच नको, त्यानंतर तर मी एकदा काय दोनदा काय तीsssन वेळेस पुरणाची पोळी बनवली 😄 😄 😄 😄
कधीकाळी साधी पोळी सुध्दा धड न-बनवता येणारी मी इतकी तरबेज झाले की अगदी पु.पो. सुध्दा सहज बनवू शकले 😁 😁
मला वाटतं पु.पो. बनविणे म्हणजे एका अर्थाने स्वयंपाकामधे PhD मिळवण्यासारखं आहे!!
Fast forward to Pune दिवाळी २०१९ - लक्ष्मीपुजनासाठी आमच्याकडे अनारसे असतात नैवेद्याला, 'अ ना र से!!!!' 😳😞😞
अर्थातच मी आईकडे धाव घेतली! आईने याही वेळेस मला धीर दिला आणि एकदम सोप्पी पध्दत सांगितली, आणि महाराज 'अनारसे' झाले की हो तय्यारsssss 💃💃💃💃
आमची आई ग्रेट म्हणजे ग्रेट म्हणजे अशक्यच ग्रेट आहे स्वयंपाकाच्या बाबतीत 😘 😘 😘
आज तिच्यामुळे मी स्वयंपाकामधे डब्बल PhD होल्डर झाले 😄 😄 😄 😄 😄
बघा बघा फोटो बघा माझ्या गोंडस-खुसखुशीत अनारश्यांचा 😍 😍 😍
