श्रावण चालू व्हायच्या आधी तुळशी बागेत आणि अर्थातच राम मंदिरामधे एक चक्कर तर ठरलेलीच असते माझी दरवर्षी..सणा-वाराचं सगळं सामान घेतलं की मी भिरभिरत्या नजरेने अख्खी तुळशीबाग पालथी घालते नविन काय आलं आहे ते बघत-बघत. मग आपसूकच २-३ पिशव्या भरून ओसंडायला लागतात,हाताला रग लागते धरुन-धरुन..पाय पण आता बाssस म्हणतात तेंव्हा 'आता हे अगदीss शेवटचं हं' म्हणून मी पायांना राम मंदिराकडे वळवते. तिथे असलेल्या माळवदाच्या मंदिरात जाऊन पटकन देवाला नमस्कार करते आणि बाहेर असलेल्या तांबा-पितळेच्या वस्तूंच्या दुकानासमोर जाऊन उभी राहते! एकेक वस्तू न्याहाळत न्याहाळत हळूहळू अगदी गोगलगायीच्या स्पीडने सगळी दुकानं बघत बघत शेवटी बाहेर पडते..
आज कित्येक वर्षं त्या वस्तूंना बघत आले आहे क्वचित कधीतरी त्यातल्या वस्तू घरामधे विराजमान झाल्या पण तरी मला वाटणारं आकर्षण तसूभरही कमी झालेलं नाही..जादूमयी जगात गेल्यासारखं वाटतं मला त्या दुकानांसमोर उभं राहिलं की 😊 😊 😊
No comments:
Post a Comment