कौतुकाचे ४ शब्द..

एक गृहस्थं एकदा सांगत होते, ''माझी आई अतीशय उत्तम स्वयंपाक करायची. अख्या पंचक्रोशीत तीचा हात धरणारं कोणी नव्हतं. गावात कोणाकडेही विषेश कार्य असलं, की स्वयंपाकासाठी तीला बोलावलं जायचं.सगळे तीच्या स्वयंपाकाची फार स्तुती करायचे. पण, मरतेवेळी आई मला म्हणाली, "बाळा,आयुष्यभर मी सगळ्या गावाकडून स्तुती ऐकली. पण, तुझे बाबा काही आयुष्यात कधी म्हणाले नाहीत, की तू चांगला स्वयंपाक करतेस म्हणून. त्यांच्याकडून हे चार शब्द ऐकायला मी आयुष्यभर आसुसलेले होते. पण म्हातारा मरेस्तोवर एकदाही हे बोलला नाही. हे शल्यं उराशी घेउनच शेवटी त्या बाई वारल्या!!"

कौतुकाचे ४ गोड शब्द, ते बोलायला ना त्रास पडतो, ना खर्च येतो. पण, प्रामाणीकपणे, वेळच्या वेळी बोलले तर केवढा आनंद नीर्माण होतो. आणि आलळापोटी वा अहंकारापोटी वा उदासीनतेपोटी ते बोलायचा टाळतो , तेंव्हा आपण अकारण किती दुख: नीर्माण करतो!!