मुली बदलल्या आहेत आरपार!!

संगीता अरबुने यांची हि कविता मी आणि माझ्या जनरेशनच्या असंख्य मुलींच्या वागणुकीचा खरा अर्थ सांगणारी आहे.

कवितेमधे वर्णिलेल्या सर्व गोष्टी एक मुलगी म्हणून पिढी दर पिढी तशाच केल्या गेल्या पाहिजेत ह्या अट्टहासामधून बाहेर निघणारी माझी पिढी प्रत्येक वेळेस 'का करायचं फक्त आम्हीच हे?' विचारत राहिली आणि मोठे लोक,'हे असं केलंच पाहिजे' इतकच काय ते उत्तर देऊ शकले.

पण हि कविता त्या सगळ्यांना ठणकावून सांगत आहे की आम्ही जे नाकारलं ते नेमकं कशाकरता.

लहानपणापासून आम्हांला सक्षम बनविण्यासाठी आटोकाट प्रयत्न केले गेले आणि जेंव्हा आगीत उडी घेऊन तावून सुलाखून बाहेर यायची वेळ आली नेमकं तेंव्हाच पूर्वापार चालत आलेल्या रूढींच्या बेड्यांनी जखडून टाकायचा प्रयत्न केला गेला!! पण नाही, इतकं सोपं नाही ते..कारण तुम्हीच दिलेली उर्जा आम्हांला ह्या बंधनांना तोडून पुढे जायचं सामर्थ्य देत आहे.